Καλάς....Βορειοδυτικό Πακιστάν, Ινδικός Καύκασος.
Μια παγανιστική φυλή με έντονα μεσογειακά χαρακτηριστικά, απομονωμένη στην καρδιά της Κεντρικής Ασίας. Τα μέλη της φτάνουν μόλις τις 3.000, αλλά προβληματίζουν τα αρχεία της ελληνικής ιστορίας. Την ύπαρξή τους, συνοδεύει ένας αρχαίος μύθος που έμεινε ανέπαφος στο πέρασμα των χρόνων και των διαδοχικών κατακτητών. Ένας μύθος που αγγίζει τα όρια της αλήθειας. Οι Καλάς είναι απόγονοι των στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου;
Οι γυναίκες των Καλάς δεν πρέπει να κυκλοφορύν πουθενά χωρίς να φορούν το σουσούτ, το μικρό μάλλινο κάλυμμα, συνήθως μαύρο ή καφετί, που σκεπάζει το κεφάλι και η ουρά του πέφτει μέχρι τη μέση. Είναι διακοσμημένο με πολύχρωμες χάντρες, κοχύλια, κουμπιά και μικρά καμπανάκια. Σίγουρα πολύ μακριά από τον κόσμο των πέπλων του Ισλάμ.
Το σπίτι των Καλάς διαφέρει ριζικά από εκείνο των μωαμεθανών στην υπόλοιπη χώρα. Είναι γερό, τετράγωνο οικοδόμημα από ξύλο, με δύο ή και τρεις ορόφους. Στους επάνω ορόφους είναι η κατοικία. Τα δωμάτια στραμμένα προς μια κεντρική αυλή έχουν στο ταβάνι ένα άνοιγμα για να βγαίνει ο καπνός όταν μαγειρεύουν. Ο κάτω όροφος είναι αποθήκη και μικρός στάυλος... όπως ακριβώς στα παλιά ελληνικά χωριά.
Σάντου.... «Ντυμένοι από τον Θεό». Πορεύονται για την γαλήνη όλου του κόσμου. Για αυτούς, είναι κάτι πέρα από την θρησκεία. Είναι τρόπος ζωής. Μια διαρκής αναζήτηση της αγνότητας. Ακολουθούν τον δρόμο του Ινδουισμού και των περιπλανώμενων ασκητών, διασχίζοντας την Ινδία με την πιο ταπεινή εμφάνιση. Όλα τους τα υπάρχοντα χωρούν σε ένα μικρό ταγάρι που ονομάζουν «τζόλι». Κυριότερο χαρακτηριστικό τους, το τιλάκα, η ιερή βαφή στο μέτωπο του με ποικίλα σχέδια....
